Mijn zusje is onlangs verhuisd naar Purmerend.  Haar vriend kreeg er een mooie baan aangeboden en wilde daarom graag die kant uit. Oorspronkelijk komen ze allebei uit Amsterdam. Met een perspectief op mogelijk een gezinnetje starten, was het dus geen vreemde stap om te vertrekken uit de grote stad en wat meer rust op te zoeken.

Maar mijn zusje kende Purmerend totaal niet. Ze had daarom ook moeite met aarden in het plaatsje. De eerste maanden bleef ze zichzelf ook vertellen ‘ik wil hier niet blijven wonen’. Tot haar vriend zei: met zo’n gesloten instelling zal je nooit wennen aan je woonplaats.

Na die opmerking, begon ze zich meer open te stellen voor het moois in haar omgeving. Voor de mensen en de gemeenschap. Ieder plekje heeft immers zijn voor- en nadelen. Het is maar net waar je zelf de nadruk op legt.

Een baan

Er waren een paar dingen die haar enorm hielpen met dit kennismakingsproces.  Allereerst: een baantje. Toen ze zelf een leuk baantje voor een paar dagen per week had gevonden, kon ze eindelijk haar eigen contacten en netwerken opbouwen. Je krijg een heel ander levenspatroon. Je krijgt het gevoel dat mensen je nodig hebben. En dankzij het baantje kon ze ook een eigen auto aanschaffen, waardoor ze wat makkelijker op en neer kon naar vriendinnen in Amsterdam.

Zoek het in het kleins

Het praatje met de bakker op de hoek, adviezen van de lokale meubelzaak in Purmerend waar ze voor het inrichten van haar huisje ontzettend vaak is geweest, de mevrouw met de poedel die vaak door de straat loopt… ook deze mensen en dit soort contacten dragen bij aan het vormen van je netwerkje. Natuurlijk hoef je geen beste vrienden te worden, maar wanneer mensen je naam kennen voel je je automatisch meer welkom.

Zoek je groep

Op de middelbare school was mijn zus fanatiek volleybalster, maar dat is er in de loop der jaren bij in geschoten. In Purmerend heeft ze zich toch weer aangesloten bij de lokale volleybal club, en daar meteen een vaste vriendinnengroep aan over gehouden! Ze is nu ook actief met allemaal neven activiteiten binnen deze vereniging en binnen een paar weken kende iedereen haar naam.

Burenparty

Na een paar maanden hadden mijn zusje en vriend eindelijk beide het gevoel op hun plek te zitten. Het enige wat nog resteerde was: een band met de buren. Want het gezegde blijft: beter een goede buur dan een verre vriend. Natuurlijk hadden ze de buren wel begroet, en een kaartje in de bus gedaan na de verhuizing. Maar nu was het tijd ze écht te leren kennen. Daarom organiseerde ze een winter-BBQ. Met glühwein en een buitenhaardje was het al snel een gezellig avondje. Er bleken veel leeftijdsgenoten in de straat te wonen, met wie ze nu vaak ook in het weekend afspreken.

En zo is mijn zusje toch goed op haar plek gekomen in Purmerend!